کارد و چنگال، شکم گرسنه و یک دنیا درس

خوب کمتر کسی، در دانشگاه پیام نوری دیده که به دانشجو ناهار بدهند. گرچه برابر با قانون اساسی کشور ما ایران باید بدهند؛ ولی همیشه هزاران بهانه آمده تحویل دادن به شما هستند. با این حال سال تحصیلی 87-88 دانشگاه پیام نور املش به دانشجویان خودش نهار می دهد. گر چه آشپزی که در دانشگاه رودسر برای دانشجویانش ناهار درست می کند فکر می کند فقط و فقط یک غذا در جهان هست آن هم نه قورمه سبزی و نه کباب است بلکه یک چیزی بین کوکو سبزی و کوکوی مرغ هست(دیگه خودتان فکروشو بکنید چی هست). آخر یک نفر هم پیدا نمی شود که به این آقایان آشپز بگویید درست است یک بار خوردن در هفته، این غذای عالم گیر شما، آدم را حسابی برای درس خواندن شارژ می کند؛ اما تغییر هم بد نیست. ولی از هرچه بگذریم دست مسئولان این دانشگاه درد نکند. نه بخاطر اینکه چاپلوسی کرده باشم نه. چون خدا هم می فرمایند هرکسی از بنده ی خدا سپاسگذاری نکند از خدای خودش هم سپاسگذار نبوده است. با این حال آقا ممنونیم. در پستهای بعد حتما خواهیم نوشت آقا ما امکانات می خواهیم. نه اینترنتی نه رایانه ایی و ... . نور پیام جان عزیز دانشجو گرفتی فکر امکاناتش هم باش. نور پیام جان نه از ساعت های دانشگاه کم کن و نه از امکانات. این ترم که سر شهریه ما را خجالت زده کردی و شهریه همه ی ما از دستمزد ماهانه ی قشر کارگری هم بالاتر بود. ما اگر پول داشتیم که می رفتیم دانشگاه آزادی یا یکی از همین اینها. خواهش می کنیم به فکر امکانات ما هم باش. بریم که غذا تمام شد و ما گرسنه... شما هم بفرمایید راستی پول غذا رو دارید؟
توضیح: منابع عکسی جیتی ایمیجز